Metering

Wat is Metering?

In de dubbele praktijk van mixen en masteren, spreken we vaak van metering, vooral na het nemen van gedurfde beslissingen. Metering is elk visueel hulpmiddel dat ons laat zien waar we staan in een mix. Meters helpen ons betere beslissingen te nemen, met name wat betreft niveaus, frequentie-inhoud, stereospreiding en dynamisch bereik.

Levels

Niveaumeters zijn aantoonbaar de meest voorkomende meters die we tegenkomen. Ze zijn te vinden in DAW’s en fysieke mix tafels. Ze tonen ons de sterkte van een signaal; Anders gezegd, ze laten zien hoe niveau een signaal op een bepaald moment is. Maar hoe het moment aan ons wordt gegeven en hoe dit moment van signaalsterkte wordt gekwantificeerd en gemeten – daarin ligt een wereld van verwarring.

VU meter

Per definitie hebben VU-meters de neiging om meer tijd nodig te hebben om het niveau van een signaal te lezen. Omgekeerd duurt het langer om te registreren wanneer een signaal is gedaald tot een lagere waarde (opnieuw, meestal rond de 300 milliseconden). Dit maakt ze tot geloofwaardige tools voor het nemen van de gemiddelde temperatuur van een signaal, of het nu een mix of een enkel element is zoals een vocal of een bas.
Je hebt misschien geen conventionele VU-meter in je DAW, hoewel je ze nog steeds op veel compressors ziet. De RMS-meter van je DAW heeft een ongeveer vergelijkbare functie, omdat deze de gemiddelde sterkte van een signaal wil weergeven in plaats van de piekwaarde van moment tot moment.

(VU meter van Waves)
Maar dit soort meters zijn niet zo nuttig voor het zien, meten of kwantificeren van de tijdelijke overgang, wat nodig is om ervoor te zorgen dat je je mix het digitale plafond raakt.

LUFS/Loudness

Een LUFS meter geeft je altijd drie verschillende uitlezingen, kortstondig, kortdurend en geïntegreerd. Deze zijn allemaal ongelooflijk handig. Als je een podcast of een dialoogscène mixed voor een film, helpen tijdelijke uitlezingen je om de consistentie van de stemmen te beoordelen, waardoor je beslissingen kunt nemen om de winst te overbruggen, zodat je aan het einde van een zin geen woord verliest. Geïntegreerde luidheid helpt je de algehele luidheid van programmatisch materiaal te beoordelen. Dit kan van een nummer zijn, een film, een aflevering, enz. Korte-termijn luidheid daarentegen is erg nuttig voor het beoordelen van het algemene niveau van een mix of master, vooral met betrekking tot andere mixen / masters. Loudness-meters hebben vaak een indicator voor het loudness-bereik, die je het verschil laat zien, in luidheidseenheden, tussen je stilste en luidste punten; dit is geweldig om een idee te krijgen van uw algehele dynamisch bereik.

Frequenties

Omdat we meters hebben om ons te helpen het niveau te beoordelen, zijn er ook meter die de frequentie-inhoud beoordelen. De meest gebruikelijke is de spectrum analyzer, die ons op een tweedimensionaal vlak de frequentieopmaak van onze mix laat zien.
Aan de linkerkant van een spectrum analyzer zit onze laag frequentie inhoud en aan de rechterkant zit ons high-end. Van links naar rechts zien we de specifieke volgorde van laag naar hoog. Dat is onze X-as; onze Y-as (het verticale vlak), toont ons de amplitude van deze frequenties, zowel in positieve als negatieve waarden.
We gebruiken deze meters om ons te helpen een tonale balans te bereiken, maar het is belangrijk om op te merken dat evenwicht niet gelijk is aan een vlakke, op nul reagerende respons op de spectrograaf. Er is, afhankelijk van de muziek die we aanspreken, een helling naar het geluid waarnaar we op zoek zijn, met grotere waarden in de dieptepunten dan de hoge tonen.
De spectrum analyzer, samen met referentietrack, kan ons helpen beslissingen te nemen over de vraag of er meer of minder van een bepaalde frequentieband in de mix of master moet zijn. Hoe we besluiten om de verandering in de mix te verwerken, hangt af van het materiaal, maar de keuze kan worden gemaakt met de meter naast onze oren.

Fase

We komen vaak polariteits-, fase- en stereometers tegen in onze praktijk. Deze meten twee signalen gelijktijdig om te bepalen of ze in fase met elkaar zijn. Sommige bieden een grafische weergave van hoe de stereo-plot eruit ziet. Hoe de meter er ook uit ziet, het is essentieel om ervoor te zorgen dat we een product vormen dat naar alle systemen kan worden vertaald, van de hoogste hi-fi tot de laagste mono-iPhone-luidspreker. Picturale meters zoals de vectorscope geven ons uitstekende visuele hulpmiddelen en representatie van fasecorrelatie. Ik gebruik een fasecorrelator voor het beoordelen van het grote geheel op mixen, groepen instrumenten en andere mondiale muzikale verschijnselen. Je zou bijvoorbeeld kunnen waarderen hoe breed een mix aanvoelt nu je wat stereoverwerking hebt toegepast. Er is echter een mogelijk nadeel: misschien heb je de grenzen van goede smaak verlegd.
Je kunt dus een referentietrack volgen, luisteren terwijl je de waarde van uw correlator controleert, terugschakelen naar uw mix / master en herhalen. Als zowel de referentie als je mix zich in dezelfde marge bevinden, doe je het waarschijnlijk goed. Zelfs als je dat niet bent – misschien heeft je melodie een prominente, out-of-phase synthpad die de andere mist – je bent misschien nog steeds in orde; als je correlator je een verontrustende waarde geeft in spots, vouw je het nummer naar mono en luister je of er iets uit de mix is ​​verdwenen. Dat is de meter en je oren werken samen als een checks-and-balance-systeem.